Ενημέρωση σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Λέσβο
Οι 35 κατηγορούμενοι για την εξέγερση στη Μόρια
Ύστερα από επίσκεψη στη Μόρια, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με 2 από τους 5 κατηγορούμενους που είναι στη Λέσβο με περιοριστικούς όρους, για την εξέγερση που έγινε στη Μόρια στις 18 Ιούλη. Οι 4 από τους 5 γλύτωσαν την προφυλάκιση διότι οι αρχές δεν είχαν βρει μέχρι πρόσφατα διερμηνέα που να μιλά τη διάλεκτό τους κι ο πέμπτος επειδή ήταν βαριά τραυματισμένος από τον ξυλοδαρμό των μπάτσων και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο.
Καθώς βρέθηκε τελικά διερμηνέας, στις αρχές Οκτώβρη ολοκληρώθηκε η προανάκριση και σύντομα θα οριστεί η δικάσιμος. Η δίκη αναμένεται να γίνει σχετικά σύντομα, ίσως και μέσα στον Γενάρη του 2018, στο μεικτό ορκωτό κακουργιοδικείο Μυτιλήνης. Οι 30 προφυλακισμένοι κρατούνται: στις φυλακές Αυλώνα (7 ανήλικοι), στον Κορυδαλλό (13 άτομα) και στις φυλακές της Χίου (10 άτομα). Όλοι αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες (κακουργήματα και πλημμελήματα): εμπρησμός με κίνδυνο ανθρώπινης ζωής, στάση, αντίσταση κατά της αρχής και άλλες κατηγορίες.
Όλες οι συλλήψεις έγιναν μία ώρα μετά τα γεγονότα, με αποκλειστικό κριτήριο το χρώμα του δέρματος, καθώς η εξέγερση της 18 Ιούλη είχε ξεκινήσει από Αφρικανούς. Οι μπάτσοι άνοιξαν μια τρύπα στην περίφραξη, έκαναν έφοδο στον τομέα που έμεναν οι Αφρικανοί στη Μόρια και συνέλαβαν όσους μετανάστες μπόρεσαν, ξυλοκοπώντας τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ορισμένοι συνελήφθησαν από πυροσβέστες, που τους βρήκαν πίσω από θάμνους και τους παρέδωσαν στους μπάτσους, ενώ επιβαρυντικό στοιχείο θεωρείται το γεγονός ότι πάνω σε έναν βρέθηκε αναπτήρας(!).
Μέχρις στιγμής δεν έχει υπάρξει επαφή με τους προφυλακισμένους, καθώς είχαν διοριστεί δικηγόροι τους από διάφορες ΜΚΟ, οι οποίοι αρνούνταν να δώσουν τα στοιχεία τους για λόγους «προστασίας προσωπικών δεδομένων». Τώρα γίνεται προσπάθεια για να δημιουργηθούν επαφές μέσω μεταναστών/τριών που ζούνε στη Μόρια και του Legal Centre Lesbos, ενώ θα προστεθούν και κινηματικοί δικηγόροι από την Αθήνα.
Η κατάσταση στη Μόρια και στο νησί
Στη Μόρια υπάρχουν πάνω από 5.000 άτομα. Οι περισσότεροι/ες ζούνε σε σκηνές. Μάλιστα, οι σκηνές της Ύπατης Αρμοστείας έχουν τελειώσει και στους μετανάστ(ρι)ες δίνονται οι γνωστές σκηνές ιγκλού. Μέσα στη Μόρια υπάρχει νερό και ρεύμα για λίγες ώρες κάθε μέρα, αργά το απόγευμα. Όσοι/ες ζούνε έξω από το camp δεν έχουν ούτε νερό ούτε ρεύμα (χαρακτηριστικό είναι ότι αυτήν την έκταση την αποκαλούν «Τουρκία»). Το camp έχει χωριστεί σε τομείς, όπου υπάρχουν αστυνομικοί σταθμοί και οι «κάτοικοι» ενός τομέα δεν επιτρέπεται να πάνε σε άλλον. Επίσης, υπάρχουν ξεχωριστοί χώροι για τα ασυνόδευτα ανήλικα και τις μόνες γυναίκες, αλλά με τη δύση του ήλιου οι φύλακες αποχωρούν από τον χώρο των γυναικών, όπου έχουν γίνει «επισκέψεις» ανδρών. Είναι κοινό μυστικό ότι μέσα στο camp υπάρχει οργανωμένη πορνεία και διακίνηση ναρκωτικών. Οι άθλιες συνθήκες
προκαλούν συνέχεια καυγάδες οι οποίοι μερικές φορές παίρνουν τη μορφή εθνοτικών αντιπαραθέσεων. Οι μπάτσοι παρακολουθούν τους καυγάδες χωρίς να αντιδρούν και μόνο όταν λάβουν μεγάλες διαστάσεις έχουμε επέμβαση των ΜΑΤ με δακρυγόνα κλπ.
Όσον αφορά τη διαδικασία των συνεντεύξεων, γίνεται μια συνέντευξη για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν στην Τουρκία, πριν περάσουν στα νησιά. Αν ο/η ερωτώμενος κάνει το λάθος να τις περιγράψει ως ανεκτές, τοποθετείται αμέσως στο τμήμα της Μόριας όπου βρίσκονται όσοι/ες πρόκειται να επιστραφούν στην Τουρκία. Αν δώσει κάποια επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι αν επιστραφεί κινδυνεύει, έχει δυνατότητα να ξεκινήσει διαδικασία αίτησης ασύλου. Η διαδικασία είναι πάρα πολύ αργή, δεν υπάρχει ενημέρωση, υπάρχει κόσμος που θα μπορούσε να επιτύχει οικογενειακή επανένωση αλλά δεν ενημερώνεται ούτε για τη διαδικασία ούτε για τις χρονικές προθεσμίες κλπ. Γενικά υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση και μια χαοτική κατάσταση, ενώ διάφοροι/ες εργαζόμενοι/ες σε ΜΚΟ γυροφέρνουν χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουν τίποτα. Η ιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση των Γιατρών του Κόσμου και την εγκατάσταση του Ερυθρού Σταυρού, ο οποίος λειτουργεί ένα μικρό ιατρείο με 1-2 γιατρούς και 3-4 βοηθητικούς μόνο 5 μέρες την εβδομάδα και μόνο τις εργάσιμες ώρες (08.00 με 16.00). Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν μερικές μέρες πέθανε ένα κοριτσάκι από κρυολόγημα γιατί δεν υπήρχε βάρδια να δώσει χαρτί για να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Γύρω από τη Μόρια έχουν εγκατασταθεί διάφορα μικρομάγαζα για όσους έχουν χρήματα και η αστυνομική επιτήρηση είναι ασφυκτική. Αυτό γίνεται αισθητό με την άφιξη στο νησί, καθώς όποιος/α φαίνεται ύποπτος/η, δηλ. «αλληλέγγυος/α», οδηγείται σε ειδικό χώρο και ελέγχεται. Στο νησί κυκλοφορούν διάφοροι χεροδύναμοι «συνοριακοί» από άλλες χώρες της ΕΕ, οι οποίοι αναλαμβάνουν τις «επιστροφές» στην Τουρκία. Αυτές γίνονται σε εβδομαδιαία βάση, από ειδικό χώρο στο λιμάνι, με σκάφος χωρίς ιδιαίτερα διακριτικά, το οποίο συνοδεύεται στα ανοιχτά από πλοίο του ελληνικού λιμενικού.
Η απεργία πείνας στην πλατεία Σαπφούς, Μυτιλήνη
Στις 19 Οκτώβρη εκατοντάδες άτομα ξεκίνησαν από τη Μόρια προς το κέντρο της Μυτιλήνης με σκοπό να μείνουν στην πλατεία Σαπφούς και να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες διαβίωσης, για την καθυστέρηση των χαρτιών τους και την πολύμηνη καθυστέρηση της διαμονής τους στη Μυτιλήνη.
Η παρουσία της Αστυνομίας και του διοικητή του κέντρου της Μόριας ήταν πολύ έντονη και βρισκόντουσαν σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των προσφύγων, τάζοντας τους ότι θα τους μεταφέρουν όλους στο Καρά Τεπέ (σαν μια καλύτερη λύση σε σχέση με τη Μόρια) και στη συνέχεια θα επισπεύσουν τις διαδικασίες, κυρίως των οικογενειών, σχετικά με την μεταφορά τους στην Αθήνα. Μέτα από αυτές τις συζητήσεις ο κόσμος έσπασε και έμειναν περίπου 50 πρόσφυγες.
Την επόμενη μέρα, οικογένειες Αφγανών με πολλά μικρά παιδιά ανάμεσα τους, πορεύτηκαν από τη Μόρια προς την πόλη της Μυτιλήνης. Στη βόρεια είσοδο της πόλης, στο ύψος ενός παλιού εργοστασίου, οι μπάτσοι τους εγκλώβισαν με κλούβες των ΜΑΤ, απαγορεύοντάς τους να μπουν στην πόλη. Ταυτόχρονα έδιωχναν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων μέσω παρακαμπτήριων οδών στο κέντρο της πόλης, ώστε να μην υπάρχει οπτική επαφή με τους/τις εγκλωβισμένους/ες μετανάστ(ρι)ες, που τελικά επέστρεψαν στη Μόρια.
Οι 50 μετανάστ(ρι)ες (ανάμεσά τους πολλά παιδιά και ανήλικοι/ες) που είχαν μείνει στη Μυτιλήνη από την προηγούμενη μέρα, άρχισαν να συγκεντρώνονται καθημερινά στην πλατεία Σαφπούς, υπό τη συνεχή επιτήρηση τριών τζιπ με ΟΠΚΕ. Όποιος/α προσέγγιζε τον χώρο ελεγχόταν εξονυχιστικά, ακόμα και αν είχε ήδη πάει ξανά λίγη ώρα πριν.
Την Παρασκευή 27 Οκτώβρη, 4 πρόσφυγες ξεκίνησαν απεργία πείνας δίνοντας στη δημοσιότητα το γράμμα τους, όπου έδιναν προθεσμία 4 ημερών στις αρχές λέγοντας ότι αν δεν τους δοθούν απαντήσεις θα ξεκινήσουν και κάποιες γυναίκες, ανάμεσά τους και ανήλικα κορίτσια, όπως κι έγινε. Οι πρόσφυγες τα βράδια μένουν στην Εργατική Λέσχη και στην κατάληψη στο Μπίνειο.
Είναι ολοφάνερο ότι το Σύμφωνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία ωφελεί μόνο τα κράτη. Οι πνιγμοί έχουν γίνει συνήθεια, οι μετανάστ(ρι)ες παραμένουν εγκλωβισμένοι και περιθωριοποιημένες σε camps, ενώ οι απελάσεις συνεχίζονται, με αποκορύφωμα τις περιπτώσεις ασυνόδευτων ανηλίκων. Από πλευράς μας, στηρίζουμε τον αγώνα και την εξέγερση των μεταναστ(ρι)ών για ελεύθερη μετακίνηση, για καλύτερες συνθήκες ζωής και για επανασύνδεση με τις οικογένειές τους. Είμαστε μαζί στις διεκδικήσεις για χαρτιά, περίθαλψη και εργασία.
ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΣΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ